Kategoria: Aktualności

Czy jest coś lepszego niż Billy Porter podczas wczorajszych Oskarów?
Tak.
Billy Porter podczas wczorajszych Oskarów stojący pod rękę że swoim mężem, Adamem Smithem 😀

A tak całkiem poważnie – jesteśmy pod wrażeniem cudownej kreacji Billy’ego, czyli gwiazdy serialu Pose (który serdecznie polecamy). To nie pierwsza odważna decyzja w jego czerwono-dywanowej karierze, ale pierwsza aż tak… obszerna 🖤

Do wszystkich osób nie do konca odnajdujących się w stereotypowo przypisanych do danej płci ciuchach wysyłamy razem z Billym dużo miłości i dość sztampowo, ale nadal aktualnie, przypominamy: bądźcie sobą! 🌈

Wypowiedzi małopolskiej kuratorki oświaty są skandaliczne. Wysyłamy skargę do Ministerstwa Edukacji Narodowej i prośbę o interwencję do Rzecznika Praw Obywatelskich.
Nie ma zgody na kłamstwa i dyskryminowanie osób LGBT+ (w tym nieheteroseksualnych uczniów)!

Link do materiału znajdziesz TU.

Brawo Miłość nie wyklucza! Brawo Rafał Trzaskowski! Dziś zaczynamy czuwać nad wypełnianiem założeń Deklaracji LGBT+. Obyśmy nie musieli się upominać o ich respektowanie!

 

Dopiero co mieliśmy przykład wspaniałego taty, który wystąpił w roli modela dla swojego syna, a dziś przykład odwrotny.

O Ericu Porterfieldzie, polityku z Wirginii Zachodniej, zrobiło się głośno po tym, jak nazwał osoby LGBT+ „Ku Klux Klanem naszych czasów” i „grupą terrorystyczną”. Wcześniej w regionalnym parlamencie opowiadał się za przepisem, który pozwala na dyskryminację na tle homofobicznym.

Czytaj dalej Amerykański polityk sugeruje na wizji, że gdyby któreś z jego dzieci było nieheteroseksualne, spróbowałby je utopić

Wielu z nas zna głośną swego czasu książkę „Z Tango jest nas troje”, która opowiadała prawdziwą historię życia pingwinów z nowojorskiego zoo. Dwaj samce przez wiele lat tworzyli parę, aż zauważono, że próbują wysiedzieć kamień. Wtedy podłożono im jajo i niebawem para doczekała się potomka, któremu nadano imię Tango.

Pingwiny często dobierają się w pary jednopłciowe, ale rzadko zdarza się, że biorą śluby. A tych dwóch uroczych dżentelmenów – Ferrari i Pringle – wzięło ślub i miało wesele z tańcami i rybną ucztą. Trudno się nie wzruszyć!

 

Wspaniała młodzież i wspaniali nauczyciele! Oby jak najwięcej takich akcji – pokazują, że szkoła może być otwarta na uczniów, niezależnie od ich orientacji, koloru skóry czy wyznania.

Przyjdzie taki czas, że każdy będzie mógł przyjść na swoją studniówkę z ukochaną osobą – bez komentarzy, bez obawy, że narazi się tuż przed maturą, bez lęku. Ten dzień to święto i powinno nim być dla wszystkich! 🏳️‍🌈

 

 

Miłe wspomnienia sprzed pięciu lat, z wizyty u Ambasadora Stanów Zjednoczonych. Pisze Aneta Dekowska, prezeska Akceptacji:

❝ U Ambasadora poznałam dwójkę młodych ludzi, którzy opowiedzieli mi jak nasze pojawienie się w mediach oraz historie, które tam opowiadamy pozytywnie podziałały na ich rodziców.
Na co dzień robię co w mojej mocy, aby szerzyć dobrą nowinę i nie mam świadomości, w jak wielu domach sytuacja się poprawia. To jest moc! Gdy już trochę opadam z sił, wystarczy jedna taka opowieść i już mam energię. Już bym biegła do kolejnego medium, chociaż te występy zawsze tyle mnie kosztują. Dla takich chwil warto żyć! Miłość zabija homofobię!❞

Jesteśmy dziś na konwencji założycielskiej partii Roberta Biedronia. Obserwujemy, bo kibicujemy wszystkim tym, którzy mówią o równości ✌🏼

Centrum Badań nad Uprzedzeniami opublikowało bardzo ciekawy raport „Uprzedzenia w Polsce”, którego osobny rozdział poświęcono osobom LGBT+. W publikacji powołano się m.in. na badania, z których wynika, że z 22 grup narażonych na dyskryminację (takich jak m.in. Romowie, osoby prawosławne, osoby chore psychicznie), najwyższy dystans społeczny deklarowany jest wobec gejów, zaś w gronie pięciu najmniej akceptowanych mniejszości znajdują się również osoby transseksualne, biseksualne i lesbijki

Autorzy badań dzielą uprzedzenia na tradycyjne i nowoczesne – poziom tych pierwszych jest raczej niski, szczególnie porównując z pierwszymi badaniami na ten temat z 1988 roku, kiedy ponad połowa respondentów deklarowała odrazę wobec homoseksualnych mężczyzn, a niewiele mniejszy odsetek był zdania, że powinnością państwa jest zwalczanie gejów.

Na stosunkowo wysokim poziomie są natomiast uprzedzenia nowoczesne, czyli np. sprzeciw wobec instytucjonalizacji związków partnerskich. I tu pojawia się bardzo ciekawa teza, którą przytaczamy w całości:

„Negatywne postawy wobec osób homoseksualnych okazały się łączyć z gloryfikującym typem patriotyzmu. Można więc przypuszczać, że jedna z dróg do obniżenia uprzedzeń wobec gejów i lesbijek wiedzie przez wytworzenie bardziej krytycznego, acz wciąż pozytywnego, stosunku do własnego narodu”.

Cały raport dostępny jest TUTAJ.

W minioną niedzielę przypadał Dzień Pamięci o Holokauście, ustanowiony w rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Wiele w tym czasie mówi się o ogromie krzywd, jakich doznali m.in. Żydzi i Polacy. Szacuje się, że w samym Auschwitz zginęło 1,3 mln osób. Więźniowie byli jednak segregowani nie tylko ze względu na narodowość. Na obozowych pasiakach przypinano trójkąty w kolorach odpowiadających kategorii – czerwony dla więźniów politycznych, zielony dla kryminalnych czy różowy dla homoseksualnych.

Właśnie o tej ostatniej kategorii mówi się niezwykle rzadko. W samym Auschwitz było 122 więźniów z różowymi trójkątami, a ostało się zaledwie kilka relacji. Z danych badaczki dr Joanny Ostrowskiej wynika, że od 1933 roku – kiedy naziści zaostrzyli paragraf 175 i mężczyźni byli skazywani już nie tylko za stosunki homoseksualne, ale też trzymanie za rękę czy samo podejrzenie – do obozów trafiło z tego powodu od 10 do 15 tysięcy mężczyzn, a 60 proc. z nich nie przeżyło. Nieheteroseksualne kobiety nie były oznaczane różowymi, a czarnymi trójkątami, jako aspołeczne.

W Niemczech i wielu innych krajach nie brakuje upamiętnienia homoseksualnych więźniów – pisze się o nich, opowiada i stawia pomniki. W Polsce nawet w muzeum Auschwitz nie ma o różowych trójkątach ani słowa. Z kolei na stronie internetowej muzeum znajdują się tylko dwa artykuły z biuletynu informacyjnego z 2003 roku.

Różowi więźniowie byli poddawani torturom, których opisów nie chcemy nawet przytaczać. A co gorsza, koniec wojny nie oznaczał dla więźniów wolności. W RFN ostatecznie zniesiono artykuł 175 w połowie lat 90. – przez 50 lat ofiary nie miały nawet prawa do odszkodowań za pobyt w obozie. W Polsce różowe trójkąty to do dziś temat tabu, pamiętać o nich to nasz obowiązek.

Właśnie minęło sześć lat od zrobienia tego zdjęcia prezeski Akceptacji Anety Dekowskiej. Nastroje były świetne, bo mieliśmy nadzieję, że tego dnia Sejm wyśle do dalszych prac ustawy o związkach partnerskich.

Niedługo później działy się rzeczy, które pamiętamy do dziś. Słyszeliśmy, że państwo „nie może fundować słodkiego życia nietrwałym, jałowym związkom osób, z których społeczeństwo nie ma żadnego pożytku”, że między dwoma mężczyznami lub dwiema kobietami ”nie może istnieć miłość”, że naruszamy „poczucie estetyki i moralności większości Polaków”, że homoseksualizm to „poważne zepsucie”.

Żaden w projektów nie zyskał aprobaty posłów, nawet ten, który nazywaliśmy „kadłubkowym”, ze względu na jego bardzo ograniczoną treść (w kolejnych miesiącach PO jeszcze bardziej go okrajała). Był to projekt partii rządzącej, a jednak partia go nie poparła – 46 posłów było za odrzuceniem ustawy, a 8 wstrzymało się od głosu.

Sześć lat minęło i nadal nie ma żadnych rozwiązań prawnych dla par jednopłciowych.

Składamy kondolencje rodzinie i bliskim pana Pawła Adamowicza.
Był sojusznikiem osób LGBT. Nam również będzie go brakowało.